วันอาทิตย์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

แรงบันดาลใจ ที่จะป่ายปีน ... แม้อาจจะไม่ถึง

ฉากสุดท้ายของปลายฝันที่ป่ายปีนไปถึง ... สุดท้าย มันกับไม่มีอะไร นอกจากเขายอดโล้น กับท้องฟ้า แต่สิ่งที่ได้มาคือสิ่งละอันพันละน้อยระหว่างทางและการเกี่ยวเก็บประสพการณ์ ความสุขทุกข์ ความเจ็บปวด ความผิดหวัง ความสมหวัง ในแต่ละบทแต่ละตอน บางคนอยู่มาจน 65 ฝน 65 หนาว พอมานั่งเขียนบล๊อกกับพบว่า มันมีอะไรๆ มากมาย ที่จะต้องเก็บเกี่ยวต่อ แต่คงไม่มียอดภูที่ต้องไปถึงตรงนั้นแล้ว ... หรือยังมียอดภูใหม่ ที่ต้องป่ายปีนไปให้ถึง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น